Оригиналната објава на критичкиот осврт на Бугарски јазик превземија на овој ЛИНК
За „Земја на штркови“
Автор на објавата: Д. Василева
Објавата е објавена: 13 мај 2025 година
Категорија на објавата: Ден 3 /
Билтен на фестивалот - 2025 година
„Земја на штркови“ наликува на мал скапоцен камен - нежен, исклучително убав и суптилен.
Претставата е по мотиви на „Топлината во ноември“ од Јана Добрева, а адаптацијата, режијата
и сценографијата се дело на еден од актерите - Роберт Ристов.
Гостувањето од „Театар провокација“, Скопје, Македонија, ја ангажираше публиката на Меѓународниот фестивал
„Прошетки од театарот“ во приказна за значењето на изборите што ги правиме секојдневно и последиците од нив,
кои неизбежно нè престигнуваат, без разлика дали порано или подоцна.
Приказната на претставата нè запознава со два пара во Охрид – момче и девојка кои треба да одлучат како
сакаат да го живеат својот живот, како и маж и жена чие заедничко минато и љубов ги преплавуваат откако тој
се враќа од Америка. Судбините на овие четворица луѓе се испреплетуваат во еден единствен објект, додека
секој од нив тргнува на свое лично патување низ своите најдлабоки мисли и чувства.
Главна линија во сценската нарација е темата на заминувањето. Темата на тука и таму.
Темата за тоа колку лесно можеме да пропуштиме сè што постои околу нас, во нас и за нас, додека сонуваме
да бидеме некаде на друго место, било каде, но не тука. И не сега.
Во рок од 1 час и 20 минути, неверојатните актери Мирјана П. Ристова, Роберт Ристов, Изабела Јакимова и
Радо Алексовски ја исполнија сцената на Драмскиот куклен театар „Васил Друмев“ со приказни за некои од
најинтимните и најболните моменти што човек може да ги доживее додека е жив.
„Земја на штрковите“ е претстава која не блеска поради својата обемна сценографија, мултимедија или било
каков вид помпезност, туку блеска со својата неизменета вистинитост и разбирање на човекот како таков
- човекот кој учи да живее додека е жив. Човекот кој никогаш не може да има сè одеднаш.
Човекот кој дозволува неговите корени да овенат за да го продолжи своето патување некаде на друго место,
било каде, но не тука. И не сега.
Автор на објавата: Д. Василева
Театарски фестивал Друмеви Театрални Празници, Шумен, Р. Бугарија
ПРЕВЗЕМЕНО ОД ОРИГИНАЛНИОТ ИЗВОР: Билтенот на Друмеви Театрални празници
За „Земя на щъркели“
„Земя на щъркели“ наподобява някое малко бижу – нежно, изключително красиво и фино.
Представлението е по мотиви от пиесата на Яна Добрева „Топлината през ноември“, а адаптацията,
режисурата и сценографията са дело на един от актьорите – Роберт Ристов.
Гостуващото представление от „Театър Провокација“, Скопие, Македония въвлече публиката на
Международния фестивал „Друмеви театрални празници“ в една история за значимостта на изборите,
които ежедневно взимаме и последиците от тях, които неизбежно ни застигат, независимо дали рано
или късно.
Земя на щъркели: Източник – Друмеви Празници
Историята на представлението ни среща с две двойки в Охрид – момче и момиче, на които предстои
да решат как искат да изживеят животите си, както и един мъж и една жена, чието общо минало и
любов ги застигат, след като той се връща от Америка. Съдбите на тези четирима души се преплитат
в едно заведение, като всеки един от тях предприема своето лично пътуване през най-съкровените си
мисли и чувства.
Основна линия в сценичния разказ е темата за заминаването. Темата за тук и там. Темата за това
колко лесно можем да пропуснем всичко, което съществува около нас, в нас и за нас, докато мечтаем
да бъдем някъде другаде, където и да е, но не тук. И не сега.
В рамките на 1 час и 20 минути невероятните актьори Миряна П. Ристова, Роберт Ристов, Изабела Якимова
и Радо Алексовски изпълниха сцената на Драматично куклен театър „Васил Друмев“ с разкази за едни
от най-интимните и болезнени моменти, които човек е възможно да преживее, докато е жив.
Земя на щъркели: Източник – Друмеви Празници
„Земя на щъркели“ е представление, което не блести заради мащабната си сценография,
мултимедия или каквато и да е пищност, а сияе със своята неподправена истинност и разбиране към човека,
като такъв – човекът, който се учи да живее, докато е жив. Човекът, който никога не може да получи всичко
едновременно. Човекът, който оставя своето коренче да повехне, за да продължи пътя си някъде другаде,
където и да е, но не тук. И не сега.
11 јул. 2025, 20:00 часот
СКОПСКО ЛЕТО/ Спомен куќа на МАЈКА ТЕРЕЗА